Omarm de zeikers

Hakken in het zand

Ken je ze? Die zeikende en zeurende mensen in je organisatie die bij iedere beslissing roepen wat beter had gekund, hun hakken in het zand zetten en zoveel mogelijk collega’s proberen mee te trekken in hun gefrustreerde groef. Die mensen lijken werkelijk nooit zin te hebben om ergens hun schouders onder te zetten, want nee, zij richten zich alleen op dat ene dingetje dat volgens hen echt anders had gemoeten. Irritant toch? Vooral omdat je ergens voelt dat ze gelijk hebben. Hoe moet je hiermee omgaan?

Daar gaan we weer

Ik schets even een situatie die iedereen kent: enthousiast presenteert een aantal medewerkers een nieuw idee aan de rest van het bedrijf. Er is hard aan gewerkt en er gelooft in verbetering voor het hele bedrijf. Helaas weet je al precies hoe sommigen gaan reageren, ik noem het het daar-gaan-we-weer-effect. Daar-gaan-we-weer vanuit beiden kanten: de pessimisten lijken alleen te kunnen denken ‘weer een verandering, de zoveelste keer’. Maar ook de voorspelbaarheid van deze groep: waarom kan de eerste impuls nooit enthousiast zij?

Met een boog er omheen

Er hoeft maar een heel klein groepje vatbaar te zijn voor die pessimistische argumenten en de toon is snel gezet. Veel mensen hekelen de negatieveling en lopen er met een boog omheen. Ik heb dat zelf ook lang gedaan, geef ik eerlijk toe. Sinds ik daarmee ben gestopt, zie ik hoeveel vruchten het afwerpt. Doordat onze organisatie geen managers heeft, werd het nog relevanter om de negativiteit om te buigen in iets positiefs.

Zeikerds verassen je

Ik hoor je denken: moet je die negatievelingen dan betrekken in je bedrijfsvoering? Je wilt het vast niet horen, maar inderdaad ja. Het blijken verdomd goede analisten te zijn die – als je ze wat ruimte geeft – bruikbare informatie te delen hebben. Waar ze minder goed in zijn is communiceren. Als er ergens een kink in de communicatiekabel zit, kunnen zij hun afkeurende gedachten niet meer goed kanaliseren en uit het zich in de – voor jou ogende – negatieve trekjes die ik hierboven beschrijf. Geef je ze de ruimte om feedback te geven en wil je hier ook echt iets mee doen, dan zul je verrast zijn wat dit betekent voor je organisatie.

Geef ze spreektijd

Maak ruimte, geef ze spreektijd. Nu begrijp ik dat echte wereldverbeteraars die houden van veranderingen hier natuurlijk van nature niet op zitten te wachten. Maar ik heb één simpele tip: luister even echt naar ze, laat ze uitspreken en trek niet direct een conclusie. Verwerk het en bepaal dan wat je met deze feedback kan doen. Maar let wel op: je krijgt niet iedereen mee, en dat is ook helemaal niet erg. Hier vertel ik over een paar weken over in een andere blog.

Ja-knikkers zijn zinloos

Bij een grote organisatieverandering zoals wij hebben doorgemaakt in de stap naar het zelforganiserend werken, heb je weinig aan de tevreden ja-knikkers. De mensen die over alles zeiken geven je details die je niet wilt horen, maar die weldegelijk van belang zijn voor een gezonde transformatie. Om eerlijk te zijn, hebben de negatievelingen in ons geval een grote rol gespeeld en zijn we de kritiek dus juist niet uit de weg gegaan. Overigens heb je geen herkenningspunten in deze blog en ken je de geschetste situaties niet: dan heb ik nieuws: je bent zelf een zeikerd. Herken je je wel. Heb je dan ook vaak het gevoel dat je niet gehoord wordt. Dat je niet serieus genomen wordt. Wellicht helpt het dan om dit artikel eens door te sturen puur ter inspiratie